SE’s?

 

SE’s, schriftelijke examens.

Het klinkt iets te officieel voor mijn doen.

Mijn allereerste SE is in ieder geval achter de rug.

Ik heb het concentratie-vermogen van een goudvis (is dat wat ze zeggen?) als het gaat om leren. Maar ondanks dat heb ik het gisteren toch voor elkaar gekregen om een hele dag te leren. Ik herhaal een hele dag. Van tien uur ’s ochtends tot 9 uur ’s avonds. Mijn hoofd zat op gegeven moment te vol met informatie waar ik verder in mijn leven niets mee ga doen. Zo vol dat ik in de ochtend door moest leren, er paste niks meer bij. 

Het vervelende aan toetsen is dat ik totaal niet weet of het nou goed gegaan is of niet. Ja, ik herkende alle onderwerpen en ja, ik denk dat ik de goede definitie van de begrippen heb gegeven. Maar ik weet niet of ik de antwoorden heb gegeven die mijn docent graag wilt lezen. De antwoorden waarbij hij denkt: ‘Ja! Dit is een 10 waard.’ – een 10 zal ik trouwens niet krijgen want ik had de toets niet af.

Maar ik heb het gedaan! De toets is voorbij en ik hoef er niet meer over te stressen.

Toch kan ik mijn leer-playlist op Spotify, mijn aantekeningen schriften, de samenvattingen en de grote hoeveelheid markeerstiften nog niet weg doen. Ik ben momenteel schuldig van studie-ontwijkend gedrag. Ik hoor op dit moment de zes paragrafen over de Romeinen in mijn kop stampen. Dat wordt nog een challenge, aangezien ik drie minuten geleden pas heb gecheckt waar het hoofdstuk eigenlijk over gaat. 

Ik ben hier nu super dramatisch aan het doen, maar ik heb het wel eens erger gehad. En ik ga het waarschijnlijk ook nog veel drukker ga krijgen in de toekomst. Maar hé, live in the moment.

Goed, omdat ik weet dat er nu alleen nog maar onzin mijn vingers uit gaat rollen zal ik nog wat foto’s laten zien en dan weer vertrekken (naar mijn geschiedenis boek). 

byebye

Liefs,

Janice